79-jarige veroordeeld tot betalen schadevergoeding, verward na herseninfarct opgesloten in Oranjehotel Scheveningen
De gevangenis is berucht uit de oorlog omdat er veel verzetstrijders op deportatie wachtten of op hun fusillering op de Waalsdorpervlakte die er pal achter ligt in de duinen.
Detentieverklaring
Nu zit mijn vader er in de ziekenboeg, Hij heeft zijn natje en zijn droogje, maar wordt als een zware misdadiger begeleid door twee bewakers naar de cardioloog, of naar een begrafenis. Alleen voor ons als familie en vrienden leeft hij nog, maatschappelijk is hij “dood” en kunnen al zijn verzekeringen en contracten worden opgezegd met als bewijs een zogenoemde “detentieverklaring”.
Zachte landing
De detentie vormt als het ware een “zachte landing” naar zijn overlijden, waaraan we alvast kunnen wennen. Zijn AOW wordt ingehouden als bijdrage in de detentie, maar in elk geval niet neer overgemaakt, zodat mijn broer en ik gedwongen zijn, zijn huis te ontruimen.
Uitvinder
Mijn vader was slim uitvinder, maar een naïef zakenman die geen prioriteiten stelde en een broertje dood had aan autoriteiten, vermoedelijk vanwege zijn jeugd in een Jappenkamp. Elke 20 jaar ging hij een keer failliet, waarbij hij grote bedragen verspeelde. Als rasoptimist en overlever behield hij de vaste overtuiging dat een slim idee uiteindelijk de Zilvervloot zou doen binnenvaren. Daarmee zou hij alle mensen die hij in zijn faillissementen gedupeerd had schadeloos kunnen stellen en zelf de “Grote Tuan” en weldoener kunnen spelen.
Consumptief krediet
In afwachting daarvan moet hij zich na zijn laatste faillissement, zo’n 10 jaar geleden een slag in de rondte hebben geleend, alleen al om zijn consumptiepatroon op peil te kunnen houden 15.000 Euro schuld bij mij, 15.000 bij de zoon van zijn vriendin 15.000 bij zijn huisbaas, vormen het topje van de ijsberg. Daarbovenop komt zijn veroordeling tot schadevergoeding van zo’n 3 ton, waarvoor hij drie maal 100 dagen moet zitten. Zonder gratieverlening heeft hij daarvan nog zeven maanden te gaan. Met een beetje pech kan hij er zijn tachtigste verjaardag vieren. Ik denk erover voor die gelegenheid een cd voor hem samen te stellen met toepasselijke nummers als: “Eenzame Kerst” van André Hazes en “Oh, was ik maar een gijzelaar” van Het Goede Doel.
Gedupeerd
Hoewel mijn vader beweerde het leven te zien als één groot feest, blijkt uit de tientallen jaren bewaarde bedrijfsadministratie vooral dat hij zich levenslang zwaar gedupeerd moet hebben gevoeld: door financiers, werknemers, verhuurders, curatoren, leveranciers en leerlingen van de vliegschool die hij meer dan 20 jaar had. Het leek wel of hij zijn geld verdiende met het voeren van rechtzaken tegen de hele wereld. Grootheidswaan, ongestructureerd werken, niet open staan voor goede raad en als laatste zetje: The Twin Towers 9-11, waardoor in de VS de grenzen dicht gingen voor buitenlandse piloten, hebben mijn vader de das omgedaan.
Rechtbankstukken
Mijn vaders bedrijfsadministratie van zeker 2 ton papier bestond voor 30% uit rechtbankstukken, voor 10% uit onbetaalde rekeningen, want daarmee nam hij het niet zo nauw, voor 10% uit oeroude kasboeken en bonnejes, deels half vergaan door het vocht, in ordners, waarvan de metalen sluitingen soms zaten vastgeroest, voor 20% uit kopieën van het voorgaande en voor 30% uit serieuze bedrijfsadministratie, zoals CV’s van aspirant verkeersvliegers die hij liet opleiden en jaarstukken. Daaruit bleek dat hij zo’n 2 miljoen gulden per jaar omzette. Zelfs de mannen van de kringloop die gelukkig een groot deel van de boedel meenamen, gaven toe een dergelijke ordeloze puinhoop aan lukraak op zolders in kelders, kamertjes en garage bewaarde computers, boeken, kantoormeubilair en paperassen nog nooit eerder te hebben gezien.
Kampslachtoffer
In de afgelopen 10 jaar moet mijn vader zeker de helft van zijn levensonderhoud bij elkaar hebben geleend. Hij was gewend op grote voet te leven, maar eindigde na de teloorgang van zijn bedrijven, waaronder zijn vliegschool, met alleen AOW, een uitkering als kampslachtoffer en incidentele inkomsten uit een patent dat hij bezat: want een technisch vaardig uitvinder was hij wel. Hij moest wel een maandelijkse huur ter hoogte van twee maal zijn AOW ophoesten.
Half miljoen
Buiten de mensen die hij in zijn faillissement heeft gedupeerd, belopen de te betalen schadevergoeding en zijn consumptieve leningen bij Jan en alleman zeker een half miljoen Euro. Hoe heeft het zover kunnen komen? Naast vele gedupeerden, zijn ook nog veel mensen hem dankbaar. Zijn vliegschool bood jongeren en ouderen met de wens om verkeersvlieger te worden in de jaren tachtig en negentig een uitgelezen en vaak tweede kans op een carrière in de burgerluchtvaart, ook bij KLM. De opleiding volgde grotendeels de “Amerikaroute”, waarbij ervaring en het maken van veel hoogwaardige en relatief goedkope vlieguren, zwaarder telden dan theorie. Zo kregen ook leerlingen met minder dan VWO, maar de juiste drive kans om verkeersvlieger te worden. Velen die niet door mijn vaders faillissement zijn gedupeerd, maar goed door hem op weg zijn geholpen, zijn hem nog steeds dankbaar, verdienen en verdienden goed en moeten hem jaren financieel de hand boven het hoofd hebben gehouden.
Opgelicht
Waar mijn vader oprecht gedacht zal hebben een herstart of doorstart te kunnen maken, is hij in afwachting van de “Zilvervloot” uitgegroeid tot een fantast die velen (volgens mij te goeder trouw) geld uit de zak klopte. De rechter die hem veroordeelde tot het betalen van een schadevergoeding aan enkele ex-leerlingen en hun ouders, kwalificeerde hem wel degelijk als “oplichter”. De rechter is daarbij waarschijnlijk meegegaan met een construct dat de Officier van Justitie als instrument binnen het Strafrecht ter beschikking heeft en “Voorwaardelijke opzet” wordt genoemd. Een te ruime fantasie is niet strafbaar en om mijn vader in het strafrechtelijke hokje “oplichting” te laten passen, maakt de Officier het hokje ruimer. Hij gebruikt als gereedschap het instrument “Voorwaardelijke opzet”. Met behulp van getuigenverklaringen van mensen die financieel gedupeerd zijn, is oplichting als strafbaar feit nog niet bewezen. Daarvoor is zogeheten “steunbewijs” nodig. Daarvoor gebruikt de Officier de constructie “Voorwaardelijke opzet” en dan hang je al gauw, mits de rechter de redenering volgt. De officier heeft ongeveer de volgende redenering gehanteerd: “Meneer, u had een faillissement van u na de aanslag op de Twin-towers kunnen zien aankomen en hoewel u wellicht de intentie had de gebruikte fondsen om het faillissement af te wenden, in een later stadium terug te betalen, had u kunnen weten dat u het geld nooit meer zou kunnen terugbetalen.” Samen met getuigenverklaring is het geconstrueerde steunbewijs via “voorwaardelijke opzet” voldoende voor een veroordeling. Met waarheidsvinding heeft dit niets te maken; het enige belang van Jusitie is het aanwijzen van een schuldige. En omdat “intenties” en “fantasie” geen verzachtende omstandigheden opleveren, heeft mijn vader een jaar gezeten.
Van de doorstart is het nooit gekomen. Enerzijds omdat hij in 2007 een herseninfarct kreeg en “ze sindsdien niet allemaal meer helemaal op een rijtje heeft”, anderzijds omdat zijn faillissement pas in 2009 zou zijn opgeheven, zodat hij tot die tijd helemaal geen speelruimte had opnieuw te beginnen. Oplichter of fantast: in het programma “Opgelicht”, zou hij niet misstaan, al denk ik dat zijn zaak te ingewikkeld is om televisie-geniek te zijn.
Gevang
Mijn vader eindigt zijn leven wellicht, zoals het begon: in het gevang, deze keer echter niet buiten eigen schuld, maar daarom niet minder tragisch.
Video-opname
Tot besluit mijn vader zoals ik hem nooit eerder zag met voortdurend wringende handen van nervositeit. Hij verspreekt zich zelfs zozeer dat hij beweert “het naar de zin te hebben”, waarmee hij bedoelt dat het op de ziekenafdeling in Scheveningen minder beroerd is dan in Penitentiaire Inrichting Lelystad waar hij de eerste weken van zijn detentie zat, voordat hij hartklachten kreeg.
Video uit de gevangenis, gemaakt op maandag 1 april (geduld bij het laden). De datum onderaan de film klopt dus niet.
PS:
Henk Krol geeft zijn secretaresse de schuld van de niet-betaalde pensioenpremies en dat is niet de enige parallel met de zaak waarvoor mijn vader nu vast zit. Beiden hebben ze bedrijfsfondsen oneigenlijk gebruikt om een faillissement af te wenden en beiden daarmee anderen financieel gedupeerd: Krol zijn eigen personeel die het met een laag pensioen moeten stellen; mijn vader heeft zijn leerlingen een opleiding onthouden. Krols personeel zou hem alsnog persoonlijk aansprakelijk kunnen stellen voor het voldoen van de pensioenpremies, waaruit een juridische gijzeling zou kunnen voortkomen. Ook Krol heeft zich strafbaar gemaakt. Je ziet dat er niet zo zoveel voor nodig is om een jaartje de bak in te draaien. Voor Krol is het nog niet zover. Maar wat niet is, kan nog komen.
